الان که کنار پنجره نشستم و به لبتاپم خیره شدم و این کلمات رو مینویسم حس خوبی دارم. خیلی وقته که این صفحه خاطره انگیز رو از یاد بردم. شما رو نمیدونم ولی من هیچ وقت نتونستم تو شبکه های مجازی دیگر حس و حالم رو به اشتراک بزارم.
یک تغییر بزرگی کردم. تغییری که به مزاق خیلیها خوش نیست و خوش نخواهد آمد. شاید به خاطر بالا رفتن سنم است. راحتتر تصمیم میگیرم. بدون لحظه ای درنگ، تمام افرادی که باعث عقبگردم هستند و من برای اثبات وجودم مجبور بودم رنجی بی حد و حصر در کنارشون تحمل کنم از زندگی ام بیرون انداختم. وقتی از آنها فاصله گرفتم روحم آرام گرفت.
امیدوارم آنها این قساوت قلبم را درک کنند!
وبلاگها و پیجهای اینستاگرامی که دائم از درد و رنج مینویسند حذف کردم و خودم هم دست از رنج کشیدن برداشتم!
از افرادی که دائماً خدا رو به خودشون میچسبونن و ادعای دوستی با اولیاء خدا رو دارن، فاصله گرفتم. آه که این رها شدن لذتی داشت که وصفش در قالب کلمات ممکن نیست.
....
برای چند دقیقه ای دو تا دستم رو زیر چانه ام گذاشتم و به صدای فن لبتاپم گوش کردم! چه تلاشی برای خنک کردن دل لبتاپم میکند!
بیرون، زندگی هر روز سخت تر می شود. همیشه همین بوده. ترسها و دلهره ها و ... تمومی ندارد! بگذارید در مورد چیزهایی که همه در موردش حرف میزنن چیزی نگم. برگردیم به نوشتن حال خوب هم. حال بد را همه تجربه کردیم. دروغ گفتیم و دل شکستیم و روان هم را نابود کردیم. همه را کنار بگذاریم. از حال خوبمان برای هم حرف بزنیم. ما همه امید میخواهیم.
به نظرتون میتونیم به هم امیدواری الکی ندیم؟!
آیا میتونیم با متهم نکردن روزگار، کرونا و ماهواره بگیم تمام اتفاقهای زندگی از نادانی خودمان بوده و کسی ما رو مجبور نکرده همچین دنیای بیرحمی بسازیم؟
به نظرتون میتونیم چوب و چماق برا هم درنیاریم؟ مثلا پتانسیل اینو داریم وقتی یه نفر اسپانیایی و آلمانی یاد میگیره آدم باشیم و نگیم داری تو فرهنگ اروپایی ذوب میشی؟!
به نظرتون میتونیم روبروی هم نباشیم و کنار هم باشیم؟!
میتونیم بی هیچ خراشی به ذهن و روح هم نظر بدیم و حرف بزنیم و فرهنگ انسان بودنمون رو بالا ببریم؟!
پی نوشت 1: هیچ کامنت خصوصی پذیرفته نیست! بدون خوندن کامنت خصوصی حذف میشود.
پی نوشت 2: کامنتهای دینی و مذهبی حذف میشود. (اعتقاد قلبیتان در قلبتان محفوظ بماند)
پی نوشت 3: قراره گپ بزنیم. ببینم کیا هنوز به پیج وبلاگم سر میزنن! قدم همتون پیشاپیش روی چشم!
پی نوشت 4: حال خوبتان حالم را خوب خواهد کرد.